De opkomst van verticale landbouw

Het idee van verticale landbouw is niet nieuw, het werd voor het eerst voorgesteld in 1999 door Dickson Despommier, een professor in volksgezondheid en milieu aan de universiteit van Columbia. Samen met zijn studenten ontwikkelden zij een ontwerp voor een wolkenkrabberboerderij die volgens hen ongeveer 50.000 mensen zou kunnen voeden.

Meer dan twintig jaar later is dit ontwerp nooit gebouwd, maar het zaadje was geplant en het idee van verticaal boeren zat nu stevig in het hoofd van veel vernieuwers, boeren en landbouwspecialisten.

Een van de voordelen van verticale landbouw is de grotere opbrengst die kan worden gegenereerd met aanzienlijk minder land, wat simpel gezegd betekent: meer verbouwen met minder.

Dit heeft ook voordelen voor het milieu, want door minder land te gebruiken, zijn er minder middelen nodig om de gewassen te verbouwen, worden er minder machines gebruikt en is er minder verstoring van het land, de planten en de dieren die er leven.

Bovendien is er door de plaatsing van de gewassen binnen veel minder verstoring van de gewassen door het weer, waardoor de totale opbrengst groter is en de kwaliteit constanter.

Dit alleen al betekent dat gewassen 365 dagen per jaar geplant, verzorgd en geoogst kunnen worden vanwege de gecontroleerde omgeving en het gebrek aan afhankelijkheid van de seizoenen en het weer.

Een vroege proef met een verticale boerderij in een project in Schotland slaagde erin om boomzaailingen 6 keer sneller te laten groeien dan wat verwacht zou worden in een traditionele buitenomgeving.

Ondanks de voordelen komt verticale landbouw traag van start. Volgens de Financial Times is er vanaf 2020 slechts ongeveer 74 hectare operationele verticale landbouwgrond in de wereld.

De Verenigde Staten lopen momenteel voorop met meer dan 2.000 boerderijen, terwijl Azië ook steeds meer gebruik maakt van deze werkwijze met de opkomst van meer dan 200 boerderijen in Japan alleen al.

In Europa groeit de ambitie. Enkele van de marktleidende bedrijven die investeren in verticale boerderijen zijn gevestigd in Duitsland, Nederland en Scandinavië. Er is een initiatief in Denemarken dat een boerderij wil bouwen die jaarlijks meer dan 1.000 ton groenten kan produceren.

Verticale landbouw is op alle fronten een booming business met een stijgende lijn. De markt wordt momenteel geschat op een waarde van 5,1 miljard dollar vanaf 2023 en zal naar verwachting 15,3 miljard bedragen in 2028, wat een stijging is van 10,2 miljard in slechts 5 jaar.

Verticale landbouw is echter niet zonder unieke risico's en uitdagingen.

Ten eerste vereist het een aanzienlijke initiële investering. Het opstarten van een verticale boerderij is verre van goedkoop: één schatting suggereert dat het meer dan $100 miljoen kan kosten om een boerderij van 60 hectare op te zetten.

Een andere uitdaging zijn de energiekosten, waarvan we allemaal weten dat deze de laatste tijd sterk zijn gestegen. Dit kan de schaalbaarheid en winstgevendheid vertragen. Als gevolg hiervan hebben verschillende grote internationale bedrijven stappen ondernomen om hun activiteiten te verminderen of te verplaatsen naar andere locaties waar de water- en energiekosten veel lager zijn.

De milieufactor is hiermee nauw verbonden. Verticale landbouw is in hoge mate afhankelijk van kunstlicht en heeft daarom een hoger energieverbruik dan traditionele groene landbouw.

Veel bedrijven zijn vervolgens overgestapt op LED-verlichting om minder elektriciteit te gebruiken, wat resulteert in lagere bedrijfskosten en een lagere CO2-uitstoot.

De investering in LED-lichtsystemen kan over het algemeen 2 tot 4 keer zo hoog zijn als in hogedruk natriumdamplampen, maar de investering in LED-verlichting kan al na 12 tot 24 maanden worden terugverdiend, waardoor ze op de lange termijn kosteneffectiever zijn.